Mustafa Halim Özyazıcı

Mustafa Halim Özyazıcı, 1898 de İstanbul’un Haseki semtinde doğdu. Rüştiye (ilk) mektebini
bitirdikten sonra Sanayii Nefise mektebine (Akademiye) kaydoldu. Ayrıca (Medrese-tül
Hattatin) mektebinde yazı dersi almaya başladı. Yazıya Rik’a ile Rüştiye mektebinde Hattat
Hâmit Aytaçtan başlamıştı. Daha sonra Ferit Beyden Divani, Hasan Rıza ve Kâmil Akdik’ten
Sülüs ve Nesih, Hulûsi Efendiden Tâlik meşki aldı. Askerliğini askeri matbaada hattat olarak
yaptı. Daha sonra Bâbıâli’de bir yazıhane açarak serbest çalıştı. Yeni harflerin kabulünden
sonra kendi bağına çekildi. 1948 yılında Güzel Sanatlar Akademisinde eski hat öğretmeni
oldu. Bu vazifesine 1962 yılına kadar devam etti ve emekliye ayrıldı. Topkapı dışındaki bağına
giderken 30 Eylül 1964 günü geçirdiği bir trafik kazası yüzünden vefat etti. Kozlu kabristanına
gömüldü.

Kendisinin çeşitli ellerde Cüz, Kıt’a ve levha gibi sayısız eserleri vardır. Mimarî eserleri
süsleyen yazıları ise, hiçbir hattata nasip olmayacak şekilde çeşitli zenginliktedir. Bir kısmı
mermer üzerine kabartma, bir kısmı ise siyah zemin üzerine, altın yaldızla yazılmış olan bu
eserlerin başlıcaları şunlardır:

Sultanselim Câmii kubbe tamirinde 15 metrekare (Nur âyeti), Sokollu Câmii kubbe,
kuşak, alçı pencere yazıları; Bâli Paşa Câmii kubbe yazısı; Ağacâmii kuşak yazısı; Şişli Câmii
kuşak ve kubbe yazısı; Ankara, Maltepe Câmii kuşak, kubbe, ve ilk halifelere ait yazılar; Rize
Câmii ile Şehremini Câmiinin bütün yazıları; Sultanahmet Câmiinin cümle kapısı kubbe yazısı;
Süleymaniye Câmiinin aslan göğüslerindeki yazıların onarımı; İstanbul ve Anadolu’da yeni
yapılan bir çok câmiin kubbe, kuşak, kitabe, kapı, pencere yazıları onun eseridir. Ayrıca sayısız
mezar taşı yazmıştır. Eserleri, kendisini her zaman bir yazı üstadı olarak rahmetle hatırlatacak
kıymettedir.
Güzel Sanatlar Akademisi Profesörlerinden Emin Barın hocalığı sırasında çok yakından
tanıdığı bu sanatkâr için şunları söylüyor:

“Hattat Halim, fevkalâde süratli yazı yazardı. Önce kurşun kalemi ile çok basit şekilde
kompozisyonu hazırlar, kamış kalem kalınlığını ayar eder ve derhal yazıya geçerdi. Harf veya
kompozisyondaki herhangi bir bozukluğu tashih ederek düzeltmektense yeniden yazmak,
onun için daha kolaydı. Bu işi ince tashih (retuş) yapmaktan korktuğu için değil, kendisine
güvendiği için böyle yapardı. Yoksa hat sanatında çok önemli bir yeri olan ince tashih işinde
de Halim Bey çok usta idi. Yazılan yazı retuş edilirken, kalem akışını aynı kıvraklık ve tavırda
devam ettirebilmek büyük bilgi ve kudret ister. Hattatlar arasında tashihsiz yazı yazmak veya
bu işi belli etmeden yapmak, büyük kudret sayılır. Halim Bey, yazılarında pek az tashih yapar
ve yaptığı zaman da bu, hiç belli olmazdı. Kendisi bazı kısımları bozulmuş eski, kıymetli
eserlerin bu bozuk yerlerini fark edilemeyecek şekilde onararak tamamlayan bir sanatkârdı.
Ait olduğu devrin yazı karakter ve üslubuna uyarak yapılan bu iş, Halim Beyin sanat
kabiliyetinin başka yönünü ortaya koymaktadır.